Effecten van voornaamste bodembeheerspraktijken op het organische stofgehalte door FAO en ITPS gebundeld

De afgelopen decennia trekt organische koolstof in de bodem (SOC) de aandacht van een steeds breder scala van specialisten in en buiten landbouw- en bodemonderzoek. Het is aangetoond dat bodem een van de meest cruciale componenten van het klimaatsysteem van de aarde is, met een groot potentieel om door de mens te worden beheerd.

De bodem als koolstofreservoir is een van de sleutelfactoren in diverse doelstellingen voor duurzame ontwikkeling, met name doelstelling 15, "beschermen, herstellen en bevorderen van duurzaam gebruik van terrestrische ecosystemen, duurzaam beheer van bossen, bestrijden van woestijnvorming en stopzetten en ombuigen van bodemaantasting en stopzetten van het verlies aan biodiversiteit".

FAO en ITPS poogden om in technische handleidingen de bestaande gegevens te verzamelen over de effecten van de voornaamste bodembeheerspraktijken op het SOC-gehalte in een breed scala van omgevingen waaronder landbouw, met inbegrip van de voordelen, nadelen en beperkingen.

In dit handboek worden verschillende duurzame bodembeheerpraktijken op verschillende schalen en in verschillende contexten gepresenteerd, ondersteund door casestudies waarvan met kwantitatieve gegevens is aangetoond dat zij een positief effect hebben op de SOC-voorraden en door succesvolle ervaringen met SOC-vastlegging in praktische toepassingen.

Bron: www.fao.org/agroecology/database